Zgrzewanie tarciowe

Zgrzewanie tarciowe jest procesem, w którym ciepło niezbędne do wykonania trwałego połączenia pochodzi z bezpośredniej zamiany energii mechanicznej na energię cieplną w wyniku tarcia w obszarze wzajemnego styku zgrzewanych przedmiotów.

OGÓLNY PRZEBIEG PROCESU ZGRZEWANIA TARCIOWEGO:

- napędzanie jednego ze zgrzewanych przedmiotów do prędkości obrotowej n
- wywarcie docisku tarcia Pt przez dosunięcie drugiego zgrzewanego przedmiotu
- nagrzewanie złą cza przez zamian ę energii kinetycznej na ciepło tarcia
- zatrzymanie ruchu obrotowego i wywarcie docisku spęczania Ps

Proces nagrzewania elementów zgrzewanych przebiega w ten sposób, że najpierw nagrzewane są powierzchnie zewnętrzne (co ułatwia wyciśnięcie zanieczyszczeń ), a następnie ciepło przepływa do wewnątrz rozkładaj ą c się równomiernie w obszarze powierzchni czołowych tak, że powstaje zgrzeina.

PARAMETRY ZGRZEWANIA TARCIOWEGO:

- prędkość obrotowa
- docisk tarcia
- czas tarcia
- docisk spęczania
- czas spęczania

METODĄ TĄ MOŻNA ZGRZEWAĆ:

- stale węglowe
- stale narzędziowe
- stale odporne na korozję
- miedź
- aluminium
- stopy niklu,
- stopy miedzi,
- tytan,
- cyrkon
- połączenia różnoimienne

PODSTAWOWE ZALETY ZGRZEWANIA TARCIOWEGO:

- wysoka jakość złączy, dzięki kontrolowanej obróbce cieplno-mechanicznej zachodzącej w czasie procesu zgrzewania,
- możliwość łączenia materiał ów różniących się znacznie własnościami fizycznymi,
- możliwość łączenia przedmiotów o różnych kształtach i wymiarach; przeważnie jest ograniczona długość tylko jednego z przedmiotów zgrzewanych,
- duża wydajność zgrzewania, nawet do 600 złączy/h,
- równomierne obciążenie sieci i małe zużycie energii,
- duża powtarzalność wyników zgrzewania oraz możliwość sterowania i kontroli jakości w czasie cyklu zgrzewania,
- prosta obsługa urządzeń i łatwość automatyzacji.