Zgrzewanie oporowe liniowe

Zgrzewanie liniowe jest metodą łączenia , w której z łącze przedmiotów metalowych tworzone jest przez wiele zgrzein punktowych powstałych w stanie ciekłym, ułożonych jedna obok drugiej wzdłuż określonej linii dzięki zastosowaniu elektrod krążkowych, które doprowadzają prąd i wywierają docisk zgrzewania.

W zależności od kinetyki ruchu elektrod, przebiegu impulsów prądowych i czasu ich trwania zgrzewanie oporowe liniowe można podzielić na:

- ciągłe - elektrody krążkowe są napędzane ze stałą prędkością, a prąd zgrzewania przepływa przez elektrody i złącze w sposób ciągły przy stał ej sile docisku zgrzewania. W ten sposób spoina jest tworzona jako jeden ciągły szew.

- przerywane – elektrody krążkowe obracaj ą się ze stałą prędkością , a prąd zgrzewania przepływa z regularnymi przerwami.

- skokowe – polega na skokowym ruchu obrotowym elektrod krążkowych, które są zatrzymywane na czas przepływu prądu i obracają się o określony skok w czasie przerwy jego przepływu.

PARAMETRY ZGRZEWANIA LINIOWEGO:

- natężenie prądu w kA (prąd przemienny i stały)
- siła docisku w kN - prędkość zgrzewania w mm/min
- czas przepływu prądu zgrzewania w s
- czas przerwy w przepływie prądu w s
- wymiary robocze i rodzaj materiał u elektrod

ZASTOSOWANIE:

Zgrzewanie liniowe stosuje się głównie tam gdzie należy uzyska ć połączenia szczelne zbiorniki paliwowe, sprzęt gospodarstwa domowego, samochody, wagony. Proces nie nadaje się do łączenia blach grubych.